Preparat stosowany w celu zmniejszenia toksyczności i neutralizowania działania antagonistów kwasu foliowego, takich jak metotreksat, stosowany w terapii cytotoksycznej oraz w przypadku przedawkowania antagonistów kwasu foliowego, u dorosłych i dzieci. W przypadku terapii cytotoksycznej procedura ta jest zwykle określana jako "Leczenie ochronne folinianem wapnia" jednocześnie z 5-fluorouracylem w terapii cytotoksycznej.

Dawki większe niż 50 mg należy podawać parenteralnie, ponieważ ze względu na wysycanie mechanizmu wchłaniania jelitowego folinianu wapnia, podawanie dużych dawek nie prowadzi do osiągnięcia wyższego stężenia leku we krwi. Jako zasada, ochronne podanie folinianu wapnia u pacjentów z zespołami złego wchłaniania lub innymi schorzeniami przewodu pokarmowego (wymioty, biegunka itp.), kiedy może być zaburzone wchłanianie jelitowe, należy przeprowadzić parenteralnie. Ochronne działanie folinianu wapnia podczas stosowania metotreksatu. Ponieważ schemat dawkowania folinianu wapnia w terapii ochronnej ściśle zależy od sposobu podawania średnich i dużych dawek metotreksatu, określany jest na podstawie protokołu dawkowania metotreksatu. Z tego względu dawkowanie i sposób podawania produktu należy odnieść do dawkowania i sposobu podawania średnich i dużych dawek metotreksatu. Poniższe wytyczne mogą służyć jako przykład schematów dawkowania stosowanych u dorosłych, osób w podeszłym wieku i dzieci. Pacjenci z zespołami złego wchłaniania lub innymi schorzeniami przewodu pokarmowego, kiedy zaburzone jest wchłanianie jelitowe, ochronne podanie folinianu wapnia należy przeprowadzić parenteralnie. Dawki powyżej 25 mg do 50 mg należy podawać parenteralnie ze względu na wysycenie jelitowego wchłaniania folinianu wapnia. Ochronne podanie folinianu wapnia jest konieczne w przypadku dawek metotreksatu przekraczających 500 mg/m² pc. Leczenie takie należy również rozważyć w przypadku podawania dawek w zakresie 100-500 mg/m² pc. Dawkowanie i czas stosowania folinianu wapnia zależy przede wszystkim od rodzaju terapii i dawkowania metotreksatu, wystąpienia objawów działania toksycznego oraz indywidualnej zdolności wydalania metotreksatu. Zazwyczaj pierwszą dawkę folinianu wapnia, wynoszącą 15 mg (6-12 mg/m² pc.) należy podać w ciągu 12-24 h (najpóźniej 24 h) po rozpoczęciu wlewu metotreksatu. Dawkę powtarza się co 6 h w ciągu 72 h. Po parenteralnym podaniu kilku dawek leczenie może być zmienione na podanie doustne. Jako uzupełnienie podawania folinianu wapnia, integralną część ochronnej terapii folinianem wapnia stanowi podjęcie środków zapewniających szybkie wydalanie metotreksatu (utrzymywanie wysokiego poziomu tworzenia moczu i alkalizacja moczu). Należy monitorować czynność nerek poprzez codzienne pomiary stężenia kreatyniny w surowicy krwi. W ciągu 48 h od rozpoczęcia wlewu metotreksatu należy dokonać pomiaru resztkowego stężenia metotreksatu. Jeśli resztkowe stężenie metotreksatu jest większe niż 0,5 µmol/l, dawkowanie folinianu wapnia należy dostosować, szczegóły patrz ChPL. Terapia skojarzona z 5-FU w leczeniu cytotoksycznym. Stosowane są różne dawki i schematy dawkowania; nie ustalono dawki optymalnej. Dawki większe niż 50 mg należy podać parenteralnie, ponieważ ze względu na wysycanie mechanizmu wchłaniania jelitowego folinianu wapnia podawanie dużych dawek nie prowadzi do osiągnięcia większego stężenia we krwi. Następujące schematy postępowania stosowane w leczeniu zaawansowanego raka jelita grubego z przerzutami u dorosłych i osób w podeszłym wieku, są podane jako przykłady. Nie ma danych dotyczących stosowania takiego skojarzenia u dzieci. Schemat 2-tyg.: folinian wapnia podaje się w dawce 200 mg/m² pc. w 2-godzinnej inf. dożylnej, następnie 400 mg/m2 pc. 5-FU w szybkim wstrzyknięciu dożylnym (bolus) i 600 mg/m² pc. w 22-godzinnym wlewie przez 2 kolejne dni, co 2 tyg. W zależności od stanu pacjenta, reakcji klinicznej na leczenie i nasilenia reakcji toksycznych może być konieczna zmiana dawki 5-FU i odstępów pomiędzy dawkami. Lekarz z doświadczeniem w prowadzeniu terapii przeciwnowotworowej podejmuje decyzję o liczbie zastosowanych cykli leczenia. Schemat tyg.: folinian wapnia podaje się w dawce 20 mg/m² pc. w szybkim wstrzyknięciu dożylnym albo od 200 mg/m² pc. do 500 mg/m² pc. w 2-godzinnym wlewie + 5-FU w dawce 500 mg/m² pc. (bolus) w trakcie trwania (w środku) lub pod koniec inf. folinianu wapnia. Schemat miesięczny: folinian wapnia podaje się w dawce 20 mg/m² pc. w szybkim wstrzyknięciu dożylnym (bolus) lub od 200 mg/m² pc. do 500 mg/m² pc. w 2-godzinnym wlewie i natychmiast podaje się 5-FU w dawce 425 mg/m² pc. lub 370 mg/m² pc. (bolus), przez 5 kolejnych dni. W czasie leczenia skojarzonego z 5-FU konieczne mogą być modyfikacje dawek 5-FU i przerw w dawkowaniu wynikające ze stanu pacjenta, odpowiedzi klinicznej i ograniczającej dawkę toksyczności, zgodnie z informacjami zawartymi w ChPL dla 5-FU. Nie jest wymagane zmniejszenie dawki folinianu. Liczba cykli leczenia uzależniona jest od decyzji lekarza. Przedawkowanie antagonistów kwasu foliowego: trimetreksat, trimetoprym i pirymetamina. Toksyczność trimetreksatu. Zapobieganie: folinian wapnia należy podawać codziennie podczas stosowania trimetreksatu i przez 72 h po podaniu ostatniej dawki leku. Folinian wapnia może być podawany zarówno dożylnie, w dawce 20 mg/m² pc. w ciągu 5-10 minut, co 6 h do całkowitej dawki dobowej wynoszącej 80 mg/m² pc. lub doustnie w 4 dawkach po 20 mg/m² pc. podawanych w jednakowych odstępach czasu. Dobowe dawki folinianu wapnia należy dostosować w zależności od nasilenia zmian hematologicznych wywołanych przez trimetreksat. Przedawkowanie (występuje prawdopodobnie po dawkach trimetreksatu większych niż 90 mg/m² pc. bez jednoczesnego zastosowania folinianu wapnia): po zakończeniu podawania trimetreksatu, folinian wapnia stosuje się w dawce 40 mg/m² pc. dożylnie co 6 h przez 3 dni. Toksyczność trimetoprymu. Po zakończeniu leczenia trimetoprymem stosuje się 3-10 mg folinianu wapnia na dobę do powrotu liczby elementów morfotycznych krwi do wartości prawidłowych. Toksyczność pirymetaminy. W przypadku podawania dużych dawek pirymetaminy lub długotrwałego leczenia małymi dawkami, należy jednocześnie podawać folinian wapnia w dawce 5-50 mg/dobę, w zależności od obrazu krwi obwodowej.

Nadwrażliwość na składniki preparatu. Niedokrwistości megaloblastyczne z niedoboru witaminy B₁₂.

Osłabia działanie leków przeciwpadaczkowych (fenytoiny, prymidonu, fenobarbitalu). Nie należy stosować jednocześnie z metotreksatem (podaje się po 2-24 h po MTX). Nasila działanie 5-fluorouracylu.

Jest dobrze tolerowany. Po dużych dawkach obserwowano odczyny alergiczne, gorączkę, nudności i biegunki.

Lek przeciwanemiczny. Kwas folinowy, podobnie jak i kwas foliowy, należą do grupy witamin B. W organizmie kwas foliowy przekształca się w postać aktywną - kwas tetrahydrofoliowy (kwas folinowy), będący aktywnym koenzymem biorącym udział w przemianie kwasów nukleinowych. Jest koniecznym czynnikiem w metabolizmie ogólnoustrojowym, niezbędnym do podziału żywej komórki, a także prawidłowej czynności krwiotwórczej szpiku. Jego niedobór prowadzi do niedokrwistości makrocytarnej z leukopenią i trombocytopenią. Ta postać leku ma szczególne znaczenie w terapii oszczędzającej przy stosowaniu dużych dawek metotreksatu, który nieodwracalnie hamuje reduktazę dihydrofolianową - enzym niezbędny do przekształcenia kwasu foliowego w folinowy. Lek przełamuje blok metaboliczny w syntezie DNA wywołany przez podanie MTX, hamując wchłanianie MTX przez komórkę. W każdym przypadku stosowania MTX, nawet przy małych dawkach, obowiązuje zabezpieczenie chorego przed wystąpieniem groźnych objawów niepożądanych metotreksatu. Po podaniu doustnym szybko przenika do krwi i tkanek. Wiąże się z białkami osocza. T_0,5 wynosi 45 min. Wydalany jest głównie z moczem, a około 20% wydalane jest z kałem.

1 kaps. zawiera 15 mg kwasu folinowego.