Opis:
Stany niedoboru wit. C (np. stany zapalne błon śluzowych, szkorbut). Stany zwiększonego zapotrzebowania na wit. C (np. przeziębienia, nawracające zakażenia górnych dróg oddechowych, zmniejszona odporność organizmu, rekonwalescencja).
Dorośli i młodzież powyżej 12 lat: 1 sasz./dobę. Dzieci poniżej 12 lat: nie stosować.
Rozpuścić zawartość 1 sasz. w przegotowanej, ostudzonej wodzie (3/4 szklanki). Jeśli objawy nasilą się lub nie ustąpią po 5 dniach, zaleca się wdrożenie innego leczenia.
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Kamica dróg moczowych lub nadmierne wydalanie szczawianów w moczu. Zaburzenia metabolizmu żelaza.
Preparat należy ostrożnie stosować w następujących przypadkach: skłonność do wytwarzania złogów mineralnych w układzie moczowym; cystynuria; dna moczanowa; niedobór dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej; talasemia. Produkt zawiera aspartam - nie należy go stosować u chorych na fenyloketonurię. Produkt zawiera sacharozę. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy i galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmować produktu. Kwas askorbowy nie wpływa na sprawność psychofizyczną ani zdolność prowadzenia pojazdów mechanicznych i obsługiwania maszyn.
Kwas askorbowy zwiększa szybkość eliminacji pochodnych amfetaminy i trójpierścieniowych leków przeciwdepresyjnych. Nasila działanie i toksyczność doustnych leków przeciwzakrzepowych pochodnych kumaryny oraz sulfonamidów i PAS (m. in. możliwość krystalurii). Jednoczesne podawanie więcej niż 200 mg kwasu askorbowego i 300 mg żelaza (w przeliczeniu na pierwiastek) powoduje wzrost wchłaniania żelaza z przewodu pokarmowego. Podczas jednoczesnego podawania ASA i kwasu askorbowego zwiększa się wydalanie z moczem wit. C a zmniejsza wydalanie ASA. Kwas askorbowy wydłuża T0,5 paracetamolu. Wpływa na terapię antykoagulacyjną. Działa synergistycznie z glikozydami flawonowymi. W większych dawkach może fałszować wyniki niektórych badań wykonywanych metodami oksydoredukcyjnymi (m.in. oznaczanie glukozy lub kreatyniny we krwi i w moczu lub krwi utajonej w kale). Dawki wit. C przekraczające 2 g/dobę podwyższają wchłanianie glinu z leków zobojętniających. Kwas askorbowy stosowany długookresowo w dawkach przekraczających 1 g/dobę może obniżać pH moczu i powodować w kanalikach nerkowych wchłanianie zwrotne podawanych jednocześnie leków o charakterze kwasów.
Kwas askorbowy przenika przez barierę łożyska. Nie przeprowadzono odpowiednich badań u ludzi. Produkt może być stosowany w ciąży jedynie w przypadkach, gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu. Wit. C przenika do mleka kobiecego. Należy zachować ostrożność podczas stosowania u kobiet karmiących piersią.
W dawkach powyżej 1 g/dobę kwas askorbowy może u niektórych osób spowodować zaburzenia przewodu pokarmowego (zgaga, biegunka) lub moczowego (wskutek ułatwienia powstawania kamieni moczanowych, cystynowych, szczawiowych). U osób z niedoborem krwinkowej dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej może powodować hemolizę krwinek czerwonych. Długotrwałe podawanie może zwiększyć tolerancję na wit. C i po odstawieniu prowadzić do szkorbutu.
Po przedawkowaniu leku można się spodziewać łagodnych objawów ze strony przewodu pokarmowego, przy braku toksyczności ogólnoustrojowej.
Aktywność biologiczna wit. C związana jest z właściwościami oksydoredukcyjnymi. Kwas askorbowy jest głównym antyoksydantem środowiska wodnego organizmu. Jest związkiem niezbędnym w wielu procesach oksydoredukcyjnych. Uczestniczy w procesach metabolicznych takich jak metabolizm fenyloalaniny, tyrozyny, kwasu foliowego, noradrenaliny, histaminy, żelaza, a także w przemianie enzymatycznej niektórych leków, węglowodanów, syntezie lipidów, białek, kwasów żółciowych, steroidów, w procesach odpornościowych, hydroksylacji serotoniny i utrzymywaniu ciągłości ścian naczyń. Jest również niezbędny w syntezie kolagenu i substancji międzykomórkowej wielu tkanek (skóry, kości, zębów, chrząstek, ścięgien, śródbłonka naczyń włosowatych) i podczas wchłaniania żelaza. Zapotrzebowanie na wit. C jest podwyższone w następujących przypadkach: AIDS, alkoholizm, choroby przewodu pokarmowego (np. długotrwała biegunka - zwiększona utrata kwasu askorbowego, bezkwaśność żołądkowa - zmniejszenie wchłaniania, resekcja jelita krętego), przedłużona ekspozycja na niskie temperatury, długotrwała gorączka, przewlekła hemodializa, niektóre choroby zakaźne (zapalenie płuc, gruźlica) i okres zdrowienia, długotrwały stres, gojenie się ran i złamań kości, nadczynność tarczycy, oparzenia, palenie tytoniu, rak, zabiegi chirurgiczne.
1 sasz. (5 g) zawiera 1000 mg kwasu askorbowego.
