Opis:
Biegunki, niestrawność, wzdęcia. Zatrucia lekami i innymi związkami chemicznymi - po porozumieniu z lekarzem.
Niestrawność i wzdęcia. Dorośli i dzieci powyżej 12 lat: doustnie, stosuje się przeciętnie 3-4 tabl. kilka razy na dobę, aż do ustąpienia objawów. Tabl. można połykać w całości, jednak w celu ich szybszego działania zalecane jest ich rozgryzanie. Biegunki. Dorośli i dzieci powyżej 12 lat: jednorazowo doustnie około 4,0 g (10-13 tabl.), najlepiej w postaci przygotowanej z rozkruszonych tabl. wodnej papki. Dawkę można powtarzać co kilka godz., jeśli to konieczne. Zatrucia lekami i związkami chemicznymi. Dorośli oraz dzieci powyżej 1 roku: jednorazowa dawka doustna wynosi zwykle około 12,5 g (41-42 tabl.). W razie potrzeby można ją podawać kilka razy w ciągu doby. Dzieci poniżej 1 roku: jednorazowa dawka doustna wynosi zwykle 1 g/kg mc. W razie potrzeby można ją powtarzać co 4-6 h. Osoby w wieku podeszłym, pacjenci z niewydolnością nerek i wątroby: bez zmian dawkowania. W leczeniu zatruć lekami i substancjami chemicznymi produkt leczniczy podaje się najczęściej w zawiesinie wodnej, np. do płukania żołądka. Sporządza się ją mieszając rozkruszone tabl. z 400 ml wody destylowanej. Zawiesina powinna mieć konsystencję gęstej śmietany. Podaje się ją doustnie przez zgłębnik w zalecanej dawce i usuwa przez odessanie lub wywołanie wymiotów, odzyskując całkowitą ilość podanego węgla.
Nadwrażliwość na substancję czynną lub na którąkolwiek substancję pomocniczą. Preparatu nie należy stosować u pacjentów nieprzytomnych, u których nie zabezpieczono dróg oddechowych.
Węgla aktywnego nie należy podawać jednocześnie z innymi lekami, ponieważ może je adsorbować i osłabiać ich działanie. W leczeniu ostrych zatruć inne niezbędne leki należy podawać parenteralnie; jeśli konieczne jest wywołanie wymiotów przez lek doustny (np. ipekakuanę), należy wywołać je przed podaniem węgla. Węgiel należy podać 30-60 minut po ustaniu wymiotów. Nie należy stosować węgla, kiedy niezbędne jest podanie doustne specyficznego antidotum np. metioniny. Istnieje zagrożenie aspiracją do płuc w czasie podawania preparatu u pacjentów nieprzytomnych oraz w przypadku zatrucia lekami hamującymi OUN lub prowadzącymi do drgawek. W takich sytuacjach przed wykonaniem płukania żołądka, wymagane jest zabezpieczenie w postaci intubacji. Węgiel aktywny jest mało skuteczny w zatruciu między innymi: kwasem borowym, siarczanem żelaza(II) i innymi związkami metali, DDT, cyjankami, litem, etanolem, metanolem, glikolem etylenowym, produktami rafinacji ropy naftowej a także kwasami i zasadami nieorganicznymi. Pacjenci przyjmujący produkt przez 7 dni z powodu wzdęć lub 2 dni z powodu biegunki, u których pomimo leczenia objawy utrzymują się, powinni skontaktować się z lekarzem. Tak samo powinny postąpić osoby przyjmujące lek z powodu biegunki, jeśli wystąpi u nich gorączka lub krew w stolcu (leczenie wyłącznie węglem może być niewystarczające). Ostrożnie stosować w przypadku zatrucia środkami wpływającymi na perystaltykę jelit (np. środki przeciwcholinergiczne, opioidy). Środki przeczyszczające należy stosować ostrożnie i tylko sporadycznie podczas leczenia węglem aktywnym, ponieważ ciężka i długotrwała biegunka może prowadzić do zaburzeń wodno-elektrolitowych. Produkt zawiera 283,5 mg sacharozy. Należy to wziąć pod uwagę u pacjentów z cukrzycą. Pacjenci z rzadkimi dziedzicznymi zaburzeniami związanymi z nietolerancją fruktozy, zespołem złego wchłaniania glukozy-galaktozy lub niedoborem sacharazy-izomaltazy, nie powinni przyjmować produktu leczniczego. Preparat nie ma wpływu na zdolność prowadzenia pojazdów i obsługiwania maszyn.
Węgiel aktywny podany doustnie w różnym stopniu hamuje wchłanianie licznych, jednocześnie podanych leków, m.in. salicylanów, barbituranów, glutetimidu. Inne leki należy stosować co najmniej 2 h przed lub po przyjęciu węgla aktywnego.
Dotychczas brak jest danych dotyczących bezpieczeństwa stosowania węgla aktywnego podczas ciąży i laktacji. Podczas ciąży może być stosowany jedynie w przypadkach gdy w opinii lekarza korzyść dla matki przeważa nad potencjalnym zagrożeniem dla płodu. Z uwagi na fakt, że węgiel aktywny nie wchłania się z przewodu pokarmowego mało prawdopodobne jest, by wywierał on niekorzystny wpływ na dzieci karmione piersią.
Zaburzenia żołądka i jelit: (nieznana) wymioty, zwłaszcza u dzieci, zaparcia. Zaburzenia układu oddechowego, klatki piersiowej i śródpiersia: (nieznana) aspiracja do płuc (zwłaszcza podczas wymiotów po podaniu węgla). Węgiel barwi stolec na czarno.
Węgiel leczniczy jest sproszkowanym węglem aktywnym o dużej zdolności adsorpcyjnej. Po podaniu doustnym wiąże nieselektywnie różne substancje znajdujące się w przewodzie pokarmowym, w tym związki nasilające perystaltykę i przenikanie wody do światła jelita, toksyny bakteryjne, bakterie, leki, produkty gnilne, gazy jelitowe, substancje toksyczne itp. uniemożliwiając w ten sposób ich wchłonięcie z przewodu pokarmowego. Uniemożliwia także wtórne wchłanianie związków wydalonych do jelit np. z żółcią. Stosuje się duże dawki węgla, ponieważ adsorbuje on w jelicie nie tylko substancje toksyczne. Węgiel aktywny jest najskuteczniejszym spośród środków adsorbujących - 1 g może zaadsorbować 1,8 g sublimatu, 400 mg fenolu, 800 mg morfiny, ale tylko 300 mg alkoholu etylowego. Ocenia się, że w leczeniu zatruć jest równie skuteczny jak płukanie żołądka lub wymioty, a w niektórych przypadkach nawet efektywniejszy, zwłaszcza jeśli po jego podaniu, po pewnym czasie, zostanie podany lek przeczyszczający. Węgiel adsorbuje m.in. następujące substancje: ASA i inne salicylany, barbiturany, benzodiazepiny, chlormetiazol, chlorochinę, chlorpromazynę i podobne do niej fenotiazyny, klonidynę, kokainę i inne leki pobudzające OUN, digoksynę i digitoksynę, ibuprofen, kwas mefenamowy, mianserynę, nikotynę, paracetamol, parakwat, środki z grupy inhibitorów MAO, fenytoinę, propranolol i inne środki blokujące receptory β -adrenergiczne, chininę, teofilinę, zidowudynę.
1 tabl. zawiera 300 mg węgla aktywnego.
